بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَاقَّةُ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ آن رخ دهنده.

مَا الْحَاقَّةُ

چيست آن رخ دهنده؟

وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ

و چه دانى كه آن رخ دهنده چيست؟

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ

ثمود و عاد، آن حادثه كوبنده را تكذيب كردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ

امّا ثمود به [سزاى‌] سركشى [خود] به هلاكت رسيدند.

وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ

و امّا عاد، به [وسيله‌] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند.

سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَي الْقَوْمَ فِيها صَرْعيٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ

[كه خدا] آن را هفت شب و هشت روز پياپى بر آنان بگماشت: در آن [مدّت‌] مردم را فروافتاده مى‌ديدى، گويى آنها تنه‌هاى نخلهاى ميان تهى‌اند.

فَهَلْ تَريٰ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ

آيا از آنان كسى را بر جاى مى‌بينى؟

وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم‌] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره‌] مرتكب خطا شدند.

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند و [خدا هم‌] آنان را به گرفتنى سخت، فرو گرفت.